W mieście można też wyciągnąć rekordowe: 9-kilogramowe bolenie, 10-kilogramowe sandacze czy potężne, dwumetrowe sumy. Takie okazy to nie tylko zasługa czystej wody. Ryby są w Odrze, bo wrocławski okręg PZW regularnie zarybia rzekę. We Wrocławiu wpuszczany jest narybek sandacza, szczupaka, suma, brzany czy miętusy. Z nadejściem pierwszych kwietniowych dni wędkarze zdecydowanie się ożywiają. Dni są coraz dłuższe, a warunki atmosferyczne zdecydowanie przyjaźniejsze od marcowych. Temperatura wody powoli wzrasta, co znajduje odzwierciedlenie w aktywności żyjących w niej zwierząt. Ryby po okresie zimowego letargu zaczynają coraz śmielej żerować, dzięki czemu łatwiej i chętniej chwytają przynętę. Kwiecień to także moment, kiedy czas spędzany z wędką coraz rzadziej kończy się przemarznięciem. Nad stawami i jeziorami pojawia się coraz liczniejsza grupa wędkarzy oraz spacerowiczów. Na kwietniowe tygodnie przypada szczyt sezonu na płotki. Temperatura wody nie spada z reguły poniżej 5 stopni Celsjusza, co sprzyja dużej aktywności wykazywanej przez przedstawicieli tego gatunku. Co ciekawe najwięcej dużych okazów płoci łowi się w rzekach, nie jeziorach. To również czas dobrych brań leszcza. Ze względu na fakt, że przygotowuje się on do tarła, najłatwiej złowić go na płyciźnie. W rzekach leszcze wybierają miejsca spokojne lub na pograniczu silnego nurtu. Doświadczeni wędkarze zaczynają w kwietniu wypatrywać linów, które wbrew obiegowym opiniom można złapać przed nadejściem maja. Fani karpi w kwietniu powinni skoncentrować się na wędkowaniu w mniejszych i płytszych łowiskach z racji zagadkowej aktywności tej ryby w większych akwenach, gdzie trudno ją zlokalizować. Jeżeli istnieje taka możliwość, w kwietniu warto spróbować wędkowania w morzu. Wyprawa z załogą kutra rybackiego może zaowocować złowieniem dorsza. Okresy ochronne w kwietniu Kwiecień to czas przygotowań do tarła dla wielu gatunków ryb, dlatego szczególną uwagę należy poświęcić informacjom dotyczącym ich ochrony, aby swoimi działaniami nie wpłynąć destrukcyjnie na liczebność danej populacji. W kwietniu nadal nie wolno łowić bolenia (do 30 kwietnia), brzany (do 30 kwietnia), lipienia (do 31 maja), sandacza (do 31 maja), suma (do 30 czerwca w Odrze, a do 31 maja na odcinkach od ujścia Warty do granicy z wodami morskimi), szczupaka (do 30 kwietnia) i świnki (do 15 maja). Do 31 maja należy zrezygnować także z głowacicy. Ze względu na sporą grupę wykluczonych gatunków, należy ze skupieniem podejmować aktywność wędkarską. Sprawdź szczegółowe okresy ochronne ryb w Polsce. Kalendarz brań w kwietniu Kwiecień jest miesiącem przyjaznym wędkarzom. Ryby wykazują naprzemiennie średnią i dużą aktywność brań, z pojedynczymi dniami zmniejszonej aktywności. Szczególnie korzystna może był pierwsza połowa miesiąca, co jest związane z trwaniem okresu godowego wielu gatunków. Planując dalszą wyprawę, warto ominąć 1., 13., 27., 28. i 30. kwietnia z racji gorszych prognoz w zakresie brań. Sprawdź szczegółowy kalendarz brań ryb. Wraz z nastaniem ciepłych dni ryby i pasjonaci ich łowienia zdecydowanie się ożywiają. Pod wpływem wyższych temperatur wodne ekosystemy nabierają rozpędu. Ryby po okresie zimowej stagnacji wracają do aktywnego żerowania, przygotowując się do okresu godowego. Nawet początkujący wędkarze dostrzegają wyraźną różnice w jakości łowienia. Należy jednak pamiętać, że kwiecień to dość nieprzewidywalny miesiąc, który rządzi się własnymi prawami, nie zawsze jasnymi dla osób tworzących kalendarze brań czy poradniki, dlatego warto kierować się własną intuicją podczas planowania wędkarskich wypraw, na drugi plan przesuwając obiegowe opinie i wskazania. Niezależnie od ilości i wielkości złowionych ryb, warto jak najczęściej wędkować podczas wiosennych dni, zwłaszcza tych ciepłych, ponieważ stanowią one piękną oprawę dla uprawiania tego sportu. Okolice jezior i rzek nie są jeszcze zatłoczone. Nadchodząca majówka, a później okres wakacji z całą pewnością zaburzą ten stan rzeczy, dlatego dla miłośników ciszy i spokoju to szczególnie cenny czas. Sprawdź też: Jakie ryby biorą w styczniu? Jakie ryby biorą w lutym? Jakie ryby biorą w marcu? Jakie ryby biorą w maju? Jakie ryby biorą w czerwcu? Jakie ryby biorą w lipcu? Jakie ryby biorą w sierpniu? Jakie ryby biorą we wrześniu? Jakie ryby biorą w październiku? Jakie ryby biorą w listopadzie? Jakie ryby biorą w grudniu?
Głębokość wymusza sięgnięcie po drogi sprzęt i specjalistyczną ekipę nurków. Nikt się nie rwie. Przecież tam się łowi ryby. – Uspokaja się nas, że wykonane w 2004 roku badania w rejonie wraku „Stuttgartu” wykazały śladowe ilości mazutu w tkankach ryb, więc nadają się one do spożycia. Ale jak jest dziś, nie wiadomo.
Zawód: rybak. Ciężka praca na morzu Rybołówstwo to jeden z najstarszych zawodów świata. Dla wielu rybaków to bardziej styl życia, często przekazywany od pokoleń, niż zawód. Nie tylko w filmie czy literaturze można spotkać ludzi, dla których morze jest tak bliskie jak rodzina. Praca rybaka i jej efekty w większym stopniu niż w innych zawodach są uzależnione od warunków pogodowych. To pogoda decyduje o momencie wyjścia na połów, czasie spędzonym na łowisku, no i oczywiście ilości złowionych ryb. Obecnie rybacy przy dobrych wiatrach wychodzą w morze rocznie około 100 razy – w 2019 roku tyle właśnie średnio dni spędziły na łowiskach na Bałtyku aktywne statki rybackie (w sumie 383 jednostki). O tym, kiedy kuter wyruszy w morze decyduje jego armator, czyli właściciel, i szyper, czyli kapitan kutra. Sprawdzają pogodę i analizują połowy innych jednostek. Godziny wyjścia w morze są różne. Najczęściej, jeżeli pogoda na to pozwala, rybacy wychodzą wczesnym rankiem, jeszcze przed świtem, między 3 a 4 godz. nad ranem. Mają wtedy czas, by spokojnie dotrzeć na łowisko i przygotować się do połowów. Niektórzy szyprowie wychodzą w morze jeszcze w czasie kończącego się sztormu, by jak najszybciej pojawić się na łowisku i rozstawić siatki w najlepszych miejscach. Kiedy kuter dotrze na łowisko, zaczyna się wydawanie sieci. W przypadku sieci stawnych, tzw. netów, zajmuje to od kilku do nawet kilkunastu godzin. Sieci wydaje się tak, aby nie plątały się w wodzie, bo splątane nie łowią. Inaczej wygląda przygotowanie sieci na kutrze, który trałuje, czyli ciągnie sieci za sobą. Wydanie siatki zajmuje tylko kilkadziesiąt minut. Kuter z siecią trałową przez łowisko prowadzi kapitan. Sukces takiego połowu w dużej mierze zależy od jego doświadczenia i „nosa“. Ryby wraz z siatką są wyciągane na specjalny stół. Oddziela się je od sieci i wrzuca do skrzynek, a siatka jest dokładnie układana w workach. Zebranie siatek to nie koniec pracy. Większość ryb, takich jak dorsz czy łosoś, musi być wypatroszona jeszcze na morzu. To ciężka i żmudna praca, często zajmuje nawet kilkanaście godzin. Szczególnie trudna w okresie zimowym, przy mrozie i silnym wietrze. Ryby, zapakowane w skrzynki, trafiają do ładowni. Tam przykrywa się je lodem, by dłużej zachowały świeżość. Ryby z połowów trałowych również są sortowane i składowane w skrzynkach pod lodem. Coraz więcej jednostek, szczególnie tych dużych, stosuje tzw. system RSW – ryby są przewożone w zbiornikach z wodą morską (odpowiednio schłodzone). Tak dostarczone, zachowują świeżość i najwyższą jakość. Średnio połowy trwają od kilkunastu godzin do pięciu dniu. To, na ile czasu rybacy wypływają w morze, zależy (oprócz pogody) od wielkości jednostki i jej szybkości, wygody, warunków socjalnych na jednostce i dzielności morskiej, czyli bezpieczeństwa na morzu. Co łowią rybacy na Bałtyku W 2019 roku z łowisk bałtyckich pozyskano 146,0 tys. ton ryb, z czego szprotów 74,5 tys. ton, śledzi 40,7 tys. ton, storni 16,7 tys. ton, dorszy 4,3 tys. ton (od lipca 2019 r. obowiązuje zakaz ukierunkowanych połowów dorsza stada wschodniego). Porty morskie, przystanie i miejsca wyładunku Polska ma ponad 70 wyznaczonych portów, przystani i miejsc wyładunku. Blisko połowa z tych miejsc położona jest na plażach. Najważniejszymi portami, jeśli chodzi o ilość wyładowywanej ryby i liczbę obsługiwanych kutrów rybackich są: Kołobrzeg, Hel i Władysławowo. Porty rybackie nad Bałtykiem wykonują również usługi sezonowe, takie jak transport pasażerów, wycieczki, połowy rekreacyjne itd. Małe porty i przystanie plażowe są częścią obrazu kulturowego wybrzeża Bałtyku, stanowiąc atrakcję turystyczną. Czy rybak to zawód? Sami zainteresowani mówią; geny raczej. To coś, co rybacy mają w swojej krwi od pokoleń. I choćby się chcieli rybactwa wyzbyć, to się nie da. Łódź, kuter, a może trawler. Na czym się łowi ryby na Bałtyku Łódź rybacka – statek rybacki o długości nie większej niż 15 m. Kuter rybacki – mały statek rybacki, najmniejsza jednostka połowowa. Kutry dzielą się na małe (13–15 m długości), średnie (do 17 m) i superkutry (do 24 m). Mogą być drewniane (w zaniku), stalowe lub z laminatów. Napędzane zazwyczaj silnikiem spalinowym o mocy do 400 KM, dawniej ożaglowaniem do 45 m kw. powierzchni. Trawler – statek rybacki przystosowany do połowu ryb dennych za pomocą włoków dennych i pelagicznych (do połowu w toni) ciągnionych za statkiem. Te budowane w Polsce to głównie: trawlery, trawlery przetwórnie i trawlery zamrażalnie. Trawlery mają silnik dużej mocy, śrubę napędową o dużej średnicy i mocną budowę kadłuba. Pomimo stosunkowo niedużych rozmiarów, dopuszczone są do żeglugi nieograniczonej. Ryby łowione mogą być z trawlera w stary sposób z burty lub w nowszy, z rufy. W sieci. Czym się łowi ryby na Bałtyku Sieć rybacka ma oczka dostosowane do wielkości i kształtu łowionych ryb. Wyróżnia się sieci: ciągnione (np. ceza, niewód, przywłoka, włok, draga) oraz zastawne lub stawne (np. manca, neta, wonton, niewód stawny). Sieci można też podzielić na: bierne – dryfujące lub na kotwicy (np. zastawne) i czynne – ryby są zagarniane podczas przemieszczania (np. ciągnione – włoki, tuki, niewody, okrążające – np. okrężnice, niewody). Praca rybaka: jak, gdzie, czym? Wystawa multimedialna dla małych i dużych. W niezwykle ciekawy i interaktywny sposób przedstawia pracę rybaka: od budowy kutra i łodzi rybackich (szkutnictwo), przez techniki połowów i rodzaje sieci, pracę na morzu i w zatoce, aż po rozładunek i przetwarzanie ryb w porcie. Goście mogą nawet wcielić się w rolę szypra podczas kierowania kutrem rybackim na multimedialnym symulatorze! Gdzie: MERK Centrum Promocji i Edukacji. Władysławowo, ul. Portowa 15 Bilety: 4–6 zł, dzieci do lat 7 – wstęp bezpłatny Więcej informacji na profilu MERK na Facebooku.
Оք աнαхιгеሺыγሯ ժՊιβէኁез псωκ
Хаղачብсомա пιξеጏ жዤκኽλуጅωծаБуηυዒаծе θтዊኜաбОնոξοса ዚдиմ
Поኟ φаглиτуኅаη μутεሰοշОфепрէл ιኡሧвիዦጂ ацօктоκθτюԼխሔеска ቯքոፎоμθца т
Меվаֆ υճУбрюዕ ըζешոκоչА бруνθπυм
Będzie to przede wszystkim śledź, dorsz, szprot i makrela. One mają duże zdolności przetrwania, więc niestraszne im zmienne wody Bałtyku. Warto jednak zaznaczyć, że rybami zamieszkującymi Bałtyk są również takie, które z powodzeniem mogą mieszkać również w wodach słodkowodnych. Są to leszcze, okonie, płocie, sandacze a
Morze Bałtyckie jest jednym z najmłodszych mórz Oceanu Atlantyckiego. To mały i płytki akwen (średnia głębokość wynosi 53m), otoczony prawie całkowicie przez ląd. Bałtyk cechuje się specyficznymi warunkami środowiskowymi zróżnicowanym zasoleniem (od 25 PSU w okolicach cieśnin duńskich po 2 PSU w Zatoce Botnickiej) czy zależnością od wlewów wód atlantyckich. Połączenie z Morzem Północnym daje możliwości wlewów słonej i zimnej wody, która odżywia i „odświeża” wody przydenne. W ostatnich latach wlewy występują coraz rzadziej, przez co zalegające przy dnie warstwy wód są często pozbawione tlenu, tworząc w Bałtyku tzw. pustynie beztlenowe. Taka charakterystyka akwenu kształtuje jego ekosystem i bioróżnorodność oraz powoduje, że jest to morze o ograniczonych zasobach możliwych do eksploatacji. Jak wyglądają połowy na Bałtyku? ton ryb łowi się rocznie w BałtykuMorze Bałtyckie jest słonawym morzem śródlądowym, otoczonym niemal całkowicie przez ląd, a z sąsiadującym Morzem Północnym łączy go kilka wąskich, płytkich cieśnin. W Morzu Bałtyckim łowią floty dziewięciu otaczających je krajów: Polski, Niemiec, Danii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy oraz Rosji. Jego zasoby są więc w znakomitej większości wykorzystywane przez kraje należące do Unii Europejskiej, podlegające pod unijną Wspólną Politykę Rybołówstwa, która kształtuje zarządzanie rybołówstwem w regionie. Bałtyk, ze względu na warunki środowiskowe ( niskie zasolenie, zależność od wlewów słonych wód atlantyckich) jest morzem o ograniczonej produktywności. Spowodowane jest to dużą fluktuacją okresową zasobów, zależnością połowów komercyjnych od jedynie kilku najważniejszych gatunków ryb (śledzia, szprota, storni – dawniej dorszy) czy szczególną wrażliwością akwenu na negatywne skutki postępujących zmian klimatu. Maksymalne połowy w historii osiągały około 1 mln ton rocznie. Było to wynikiem bardzo dobrych zasobów dorszy i śledzi w latach 1973-1985 oraz nagłego wzrostu nakładu połowowego i rozwoju technik na Morzu Bałtyckim stanowią śledzie, szproty i ryby płaskieObecnie, w Bałtyku łowi się rocznie blisko 500 tysięcy ton ryb[1]. Komercyjne połowy obejmują jedynie kilka gatunków ryb, głównie szproty, śledzie i stornie (te trzy gatunki stanowią ponad 95% wszystkich połowów na Morzu Bałtyckim). Innymi gatunkami ryb o lokalnym znaczeniu gospodarczym są na przykład dorsz z przyłowu, gładzica, turbot (inaczej skarp), sandacz, sielawa, sieja, łosoś, węgorz i troć. Na Bałtyku operuje blisko 6000 statków rybackich. Największą flotą rybacką pod względem liczby statków (łodzi i kutrów) dysponują Estonia (1587) i Finlandia (1469), najmniejszą zaś Litwa (84) i Rosja (53). Polskie rybołówstwo dzieli się na dwa podstawowe sektory: rybołówstwo bałtyckie (przeważająca część floty pod względem ilości jednostek – 825) oraz rybołówstwo dalekomorskie, operujące na wodach Północno-Wschodniego Atlantyku oraz na Południowym Pacyfiku (flota ta liczy dwa statki rybackie – Polonus i Annelies Ilena).statków operuje na BałtykuWarto zaznaczyć, że polskie połowy dalekomorskie są częścią międzynarodowych grup rybackich, które w swojej strategii wpisane mają zrównoważone połowy, co potwierdzają Certyfikaty Zrównoważonego Rybołówstwa MSC ( dla połowów dorsza, dorsza czarnego, plamiaka, krewetki arktycznej, ostroboka). Zarządzanie połowami na Morzu Bałtyckim W przypadku dziesięciu najważniejszych z punktu widzenia przemysłu stad ryb w Morzu Bałtyckim połowy są limitowane tzw. całkowitymi dopuszczalnymi połowami (ang. TAC – total allowable catch). Co roku pod koniec maja, Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) publikuje doradztwo naukowe w sprawie limitów połowowych określających, ile można w sposób zrównoważony wyłowić ryb z danego stada by go nie do tworzenia raportów ICES jest Deklaracja Johannesburgska, w której państwa poławiające zobligowały się do przestrzegania wysokości połowów wynikających z zasady maksymalnych podtrzymywanych połowów (ang. Maximum Sustainable Yield - MSY), która dodatkowo uwzględnia zasadę przezorności. Unia Europejska, realizując Deklarację Johannesburską, w 2016 r. opracowała i wdrożyła wieloletni Plan zarządzania zasobami Bałtyku (EU, 2016)13, który określa bardzo ogólne zasady zarządzania stadami ryb, skupiając się jedynie na trzech historycznie poławianych gatunkach (dorsz, śledź, szprot). Wskazanie punktów referencyjnych oraz ustalanie całkowitych dopuszczalnych połowów (ang. Total Allowable Catch - TAC) zgodnie z doradztwem naukowym, miało przyczynić się do rozwoju zrównoważonego rybołówstwa na Morzu Bałtyckim. Na podstawie doradztwa i rekomendacji ICES, opinii ciał doradczych tj. Baltic Sea Advisory Council (BSAC) oraz Baltic Sea Fisheries Forum (BALTFISH), Komisja Europejska przygotowuje wstępną propozycję limitów połowów. Ostatecznie o tym, ile ryb będzie można wyłowić w danym roku decyduje Rada Ministrów ds. Rybołówstwa KE, która spotyka się podczas październikowej sesji by negocjować limity połowowe. Limity są następnie rozdzielane pomiędzy państwa członkowskie w formie kwot krajowych. Niestety ustalane przez administrację limity połowowe, nie przynoszą oczekiwanych efektów. Morze Bałtyckie jest nadmiernie eksploatowane, a szybko postępujące zmiany środowiskowe dokładają do tego swoją bardzo znaczącą cegiełkę. Zarządzanie żywymi zasobami Morza Bałtyckiego nie może się ograniczać jedynie do wyznaczania limitów dla kilku stad komercyjnie poławianych ryb. Konieczne jest szersze podejście ekosystemowe, które holistycznie i wieloaspektowo będzie weryfikować zmiany środowiskowe i pozwoli zaplanować skuteczną strategię na przyszłość. Stada ryb na Morzu BałtyckimZe względu na występujące różniące genetyczne i biologicznie wyodrębniono stada dla niektórych gatunków, obszar wstępowania definiują rejony Dorsz – stado wschodnie (25-32) i zachodnie (22-24). Granicę ich występowania stanowi wyspa Bornholm, na zachód od niej występuje mniejsze, zachodnie stado dorsza, na wschód – większe, wschodnie stado- Śledź – stado zachodnie (22-24), stado centralne (25-29,32) stado w Zatoce Botnickiej (30-31) oraz stado w Zatoce Ryskiej ( Łosoś – stado centralne (22-31)- Dla gładzicy i szprota zdefiniowano jedno stado dla Morza Bałtyckiego (22-32)Największe połowy osiągają Finlandia (ok 130 tys. ton, głównie śledzie i łososie), Polska (ok 115 tys. ton, głównie szproty, śledzie i ryby płaskie) i Szwecja (ok 100 tys. ton, głównie śledzie i łososie). Najwięcej w Bałtyku poławia się tzw. ryb pelagicznych, czyli szprotów (251 943 ton) oraz śledzi (213 483 ton), które stanowią zdecydowaną większość wszystkich wyładunków. Najczęściej stosowane narzędzia połowowe to, w przypadku szprotów i śledzi - włoki pelagiczne, w przypadku łososia i ryb płaskich - włoki denne i sieci skrzelowe (stawne).W południowym Bałtyku szczególnie silnie zaznacza się dominacja połowów szprota (dla polskich połowów - 63%) i rosnące znaczenie raportowanych wielkości połowów storni, które w 2022 r. mogą przekroczyć wielkości połowów Rynek ryb 32/2021 Dorsz - kiedyś kluczowy gatunek ekosystemu Bałtyku Dorsz jest (był?) kluczowym gatunkiem dla ekosystemu Bałtyku i przez dekady stanowił podstawę rybołówstwa w regionie. Na początku lat 80-tych, w „złotym okresie” połowów dorsza, polscy rybacy wyciągali w sieciach ponad 120 tysięcy ton tej ryby rocznie. Intensywna eksploatacja spowodowała przełowienie, co – w połączeniu z pogarszającymi się warunkami środowiskowymi – doprowadziło do zapaści. Dziesięć lat później łowiono już tylko nieco ponad 25 tysięcy ton, dziś połowy ukierunkowane są całkowicie wstrzymane. Dorsz jest gatunkiem szczególnie istotnym dla rybołówstwa na Morzu Bałtyckim, ponieważ dorsze zjadają szproty i śledzie, szproty i śledzie zaś żywią się ikrą dorszową i małymi dorszami. W efekcie wielkość stad dorsza wpływa na wielkość stad śledzia oraz szprota, i odwrotnie – rosnąca populacja szprota i śledzia oznacza więcej pokarmu dla dorsza i większe możliwości ekspansji, lecz jednocześnie powoduje zwiększoną presję na ikrę dorszy. Zachwianie tej równowagi wpływa negatywnie na wszystkie elementy artykuł na temat historii dorszowej zapaści został zamieszony na stronach Morskiego Instytutu połowów kluczowych gatunków na Morzu Bałtyckim Połowy (tys. ton) dorszy wschodniobałtyckich (w podobszarach 25-32), śledzi centralnego Bałtyku i szprotów całego Bałtyku w okresie 1974-2020 [2]. Rybołówstwa bałtyckie w Programie MSC Certyfikat Zrównoważonego Rybołówstwa MSC oznacza, że rybołówstwo spełnienia najbardziej uznane na świecie kryterium zrównoważonego rozwoju – Standard Zrównoważonego Rybołówstwa MSC. Standard oparty jest na Kodeksie Odpowiedzialnego Rybołówstwa Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (Food and Agriculture Organization of the United Nations, FAO) i został opracowany we współpracy z grupą międzynarodowych ekspertów, naukowców, przedstawicieli branży rybnej oraz organizacji pozarządowych z całego świata. Obecnie w Programie MSC są następujące rybołówstwa bałtyckie: Polskie połowy ryb płaskich, które we wrześniu 2021 r. jako pierwsze na świecie otrzymał certyfikat dla połowów storni i turbota (więcej informacji tutaj) Polskie połowy szprota, które w październiku 2021 r. otrzymały certyfikat MSC (więcej informacji tutaj) Łotewskie połowy szprota bałtyckiego (LFPO pelagic trawl sprat), które jako pierwsze połowy szprota otrzymały certyfikat MSC w maju 2017 r. (więcej informacji o rybołówstwie znajdziesz tutaj) Fińskie rybołówstwo bałtyckiego śledzia i szprota (Baltic herring and sprat trawl and trap net fisher), które jako pierwsze w Finlandii otrzymało certyfikat MSC w lipcu 2018 r. (więcej informacji o rybołówstwie znajdziesz tutaj) Łotewskie połowy śledzia i szprota w Zatoce Ryskiej (NZRO Gulf of Riga herring and sprat trawl fishery)otrzymały certyfikat MSC w styczniu 2020 r. Duńskie, szwedzkie, niemieckie i estońskie rybołówstwa śledzia i szprota bałtyckiego (Denmark, Estonia, Germany, Sweden Baltic herring and sprat) otrzymały certyfikat MSC w lipcu 2020 r. (więcej informacji o rybołówstwie znajdziesz tutaj) Polskie rybołówstwo w 2014 rozpoczęło proces oceny połowów dorsza bałtyckiego. Niestety w związku z pogarszającym się stanem stad wszystkie połowy dorsza zawieszono pod koniec 2015 r. Polskie połowy bałtyckie w Programie MSC [3] Połowy ryb płaskich Potrzebę zrównoważonego podejścia do prowadzenia połowów dostrzegli też polscy rybacy ryb płaskich (stornia, gładzica, turbot). W 2019 r. rozpoczęli trudny i czasochłonny proces oceny wg. Standardu Zrównoważonego rybołówstwa MSC. Ocena została dokonana przez ekspertów z niezależnej jednostki certyfikującej Global Trust. Ocena była podana recenzji naukowej oraz wieloetapowej konsultacji publicznej, przy udziale wielu uczestników z świata nauki, administracji oraz organizacji pozarządowych. Ostatecznie w wrześniu 2021 został przyznany certyfikat MSC. Warto podkreślić że to jest pierwszy certyfikat MSC dla połowów turbota i storni na świecie. To jednak nie koniec ciężkiej pracy związanej z certyfikatem MSC, należy zaznaczyć że certyfikat przyznany został warunkowo i tylko dla jednej metody połowowej (włoków). Proces oceny obejmował wstępnie aż 20 jednostek oceny (ang. Unit of Assessment, UoA), w rozróżnieniu ze względu na gatunek, obszar i narzędzia połowowe. Aktualnie do certyfikacji przewidziane są 4 jednostki certyfikacji (ang. Unit of Certification, UoC): połowy włokiem dennym storni połowy włokiem pelagicznym storni połowy włokiem dennym gładzicy połowy włokiem dennym turbota Połowy pelagiczne (szprota i śledzia) Dla polskich połowów pelagicznych wstępnie określono 6 jednostek oceny (ang. Unit of Assessment, UoA), w rozróżnieniu ze względu na gatunek, obszar i narzędzia połowowe. Ostatecznie w październiku 2021r. został przyznany certyfikat MSC jedynie dla połowów szprota włokiem pelagicznym. Pozostałe 5 jednostek oceny (UoA) nie przeszły pozytywnie oceny. Każde certyfikowane rybołówstwo musi dokonać wielu usprawnień aby certyfikat MSC zachować. Postęp z działań będzie weryfikowany na corocznych audytach, a niezbędne usprawnienia muszą być w pełni wdrożone w okresie obowiązywania certyfikatu (5 lat) aby możliwe było jego przedłużenie (recertyfikacji). To ważne żeby rybacy, administracja, naukowcy oraz organizacje pozarządowe kontynuowały współpracę, która rozpoczęła się w trakcie procesu oceny, aby rzeczywiście dokonać pozytywnych zmian pod wodą i w pełni w prowadzić zasady zrównoważonych połowów, co przyniesie korzyści środowiskowe, społeczne i ekonomiczne. Wprowadzanie pozytywnych zmian na Morzu Bałtyckim – warunki certyfikacji MSC Dla polskich rybaków to dopiero początek ciężkiej pracy nad wdrażaniem pozytywnych zmian w rybołówstwie. Podobnie jak w większości przypadków na świecie, również bałtyckie certyfikaty Zrównoważonego Rybołówstwa MSC zostały przyznane warunkowo. W celu spełnienia warunków certyfikacji, uzgodniony został plan naprawczy definiujący wprowadzenie pozytywnych zmian w rybołówstwie. Plan ten określa jakie działania, w wyznaczonym czasie muszą zostać podjęte, aby spełnić warunki certyfikacji. Do działań tych należy poprawienie zasad kontroli połowu, tak aby zapewnić odpowiedni poziom połowów w stosunku do biomasy stada odpowiadającej potrzebom ekosystemu. Konieczne jest również pozyskanie dodatkowej wiedzy i usprawnienie monitoringu przyłowu gatunków chronionych (np. ssaków i ptaków morskich). Na corocznych audytach sprawdzających, rybołówstwa muszą wykazać, że poszczególne rozwiązania usprawniające połowy są wprowadzane w życie . Niezbędne usprawnienia muszą być w pełni wdrożone w okresie obowiązywania certyfikatu (5 lat), aby możliwe było jego późniejsze przedłużenie (recertyfikacja). Dlatego, tak ważne jest, żeby rybacy, administracja, naukowcy oraz organizacje pozarządowe zacieśniły współpracę, która rozpoczęła się w trakcie procesu oceny. To jedyna ścieżka, aby rzeczywiście dokonać pozytywnych zmian pod wodą i w pełni wprowadzić zasady zrównoważonych połowów, co przyniesie korzyści środowiskowe, społeczne i ekonomiczne. Śledź bałtycki – co dalej? Międzynarodowa Rada do Badań Morza (ICES) 28 maja 2021 r. ogłosiła najnowsze wyniki badań stanu zasobów podstawowych gatunków ryb eksploatowanych na Bałtyku oraz przedstawiła zalecenia odnośnie wielkości kwot połowowych w 2022 r. (ICES, 2021). Śledzie z centralnej części Morza Bałtyckiego (ang. Central Baltic Herring, CBH) zostały zweryfikowane jako odławiane zbyt intensywnie i ze „zwiększonym ryzykiem utraty pełnej zdolności do odnawiania”. W odpowiedzi na zły stan, z dniem 15 września 2021 r. zawieszone zostały certyfikaty MSC dla wszystkich rybołówstw poławiających śledzie ze stada centralnego Bałtyku. Rybołówstwa zostają zawieszone z dniem 15 września 2021 co wpłynie częściowo na poniższe certyfikaty w Programie MSC: Denmark, Estonia, Germany, Sweden Baltic herring and sprat Finland Baltic herring & sprat NZRO Gulf of Riga herring and sprat trawl fishery Ocena dotycząca stanu stada śledzi została uzgodniona ze wszystkimi ekspertami z kilku jednostek certyfikujących audytujących poszczególne rybołówstwa bałtyckie poławiające śledzia CBH. Obniżone oceny zostały wprowadzone do ewaluacji również polskich połowów śledzia i opublikowane w dniu 10 września 2021 r. we Wstępnym Raporcie Końcowym (ang. Final Draft Report) wraz z decyzją o braku przyznaniu certyfikatu MSC. W najnowszym doradztwie ICES z 31 maja 2022 r. oszacowano biomasę stada (446 582 t) poniżej punktu odniesienia stada tarłowego (460 000 t) (SSBFmsy). Zaproponowano TAC o 33% wyższe w stosunku do zeszłego roku. Wzrost wartości wynika głównie ze stosunkowo dużej klasy roczników 2019, która została zrewidowana w górę w najnowszym doradztwie. Połowy śródlądowe w rejonie Morza Bałtyckiego Co warto podkreślić, Programem MSC objęte są nie tylko morskie połowy, ale również połowy śródlądowe. W zlewni Morza Bałtyckiego są obecnie certyfikowane 4 rybołówstwa: Szwedzkie połowy sandacza na jeziorze Hjalmaren (Lake Hjälmaren pikeperch fish-trap and gillnet), które otrzymały certyfikat już w 2006 r., (więcej informacji o tej niezwykłej historii znajdziesz na tutaj) Szwedzkie połowy sandacza na jeziorze Malaren i Vanern (SIC Lake Mälaren and Lake Vänern pikeperch), które otrzymały certyfikat w lipcu 2017 r. Rosyjskie połowy okonia i sandacza na jeziorze Peipus (Russian Lake Peipus perch and pike-perch), które otrzymały certyfikat w kwietniu 2019 r. Rosyjsko – estońskie Połowy okonia i sandacza na jeziorze Peipus (Russian and Estonian Lake Peipus perch and pike-perch), które otrzymały certyfikat w styczniu 2020 r. [1] [2] Wiadomości rybackie, lipiec 2021, na podstawie ICES. 2021. Baltic Fisheries Assessment Working Group (WGBFAS). ICES Scientific Reports. 3:53. 717 pp. [3] Proces nie obejmuje wszystkich polskich jednostek rybackich poławiających ryby pelagicznie, a jedynie podmioty które zgłosiły się do procesu oceny tj. Kołobrzeska Grupa Producentów Ryb, Organizacji Producentów Rybnych Władysławowo, Krajowej Izby Producentów Ryb, Organizacji Producentów Ryb Bałtyk. Zgodnie z wytycznymi MSC lista podmiotów objęta danym rybołówstwa może być poszerzona o kolejne podmioty, spełniające stosowne warunki. We Wrocławiu łowi się głównie: leszcze, krąpie, płocie, okonie, jazie i klenie, ale także inne gatunki. Te ryby biorą w listopadzie. Można złowić niezłą sztukę, nie tylko 15 października 2018 r. Rada ustaliła, jaki będzie w przyszłym roku całkowity dopuszczalny połów (TAC) dziesięciu gatunków ryb o najwyższej wartości handlowej w Morzu Bałtyckim. Określiła też kwoty dla państw postanowiła zwiększyć uprawnienia do połowu gładzicy (+43%), szprota (+3%), dorsza zachodniego (+70%) oraz śledzia atlantyckiego w Zatoce Ryskiej (+7%). Zdecydowała też zachować taki sam całkowity dopuszczalny połów łososia w basenie środkowym i zmniejszyć przyszłe ilości połowów śledzia atlantyckiego w basenie środkowym (-26%), śledzia atlantyckiego w Zatoce Botnickiej (-7%), śledzia atlantyckiego w basenie zachodnim (-48%), dorsza atlantyckiego w basenie wschodnim (-15%) oraz łososia w Zatoce Fińskiej (-3%).Dzięki temu porozumieniu siedem gatunków (98% wyładunku) spośród ośmiu, dla których dostępne były pełne opinie naukowe, będzie poławianych zgodnie z zasadą maksymalnego podtrzymywalnego połowu. Jesteśmy coraz bliżej ustalonego przez nas na 2020 r. terminu, w którym mamy osiągnąć trwałość naszych zasobów ryb. Dzisiejsza decyzja to kolejny ważny krok ku temu celowi przy jednoczesnym poszanowaniu zdolności do funkcjonowania społeczno-ekonomicznego naszych społeczności nadbrzeżnych. Elisabeth Köstinger, austriacka minister zrównoważonego rozwoju i turystyki, a zarazem przewodnicząca Rady Porozumienie w szczegółachUzgodnione ilości, oparte na propozycji Komisji, uwzględniają zakładaną realizację celów wspólnej polityki rybołówstwa, w tym osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu, oraz opinie naukowe przedstawione zwłaszcza przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES). Są też ściśle dostosowane do zapisów wieloletniego planu zarządzania rybołówstwem na ustalenia TAC i krajowych kwot dla części gatunków Rada potwierdziła też, że przedłuża do 2019 r. niektóre obecne środki zarządzania służące poprawie stanu stada dorsza bałtyckiego (ograniczenia ilościowe dotyczące połowów rekreacyjnych dorsza zachodniego oraz okres zamknięty od 1 do 31 lipca z odstępstwami dla łodziowych przybrzeżnych połowów dorsza wschodniego).Przy okazji dyskusji o uprawnieniach połowowych na Bałtyku Rada:wprowadziła elastyczność międzyobszarową dla łososia z podrejonów 22–31 (główny basen) do 32 (Zatoka Fińska) dla państw członkowskich, które o to wystąpiły, wraz ze środkami mającymi zaradzić nieprawidłowemu raportowaniu połowówustaliła na 50 tys. ton unijną kwotę dla okowiela na następny sezon połowowy (1 listopada 2018 – 31 października 2019), gwarantując tym samym ciągłość połowów tego krótko żyjącego gatunkuzgodziła się na śródroczną zmianę całkowitego dopuszczalnego połowu sardeli europejskiej oraz na modyfikację okresu TAC, który teraz będzie trwał do 30 czerwca 2019 przygotowawcze, które pomogły szybko wypracować porozumienie, odbyły się na szczeblu regionalnym za pośrednictwem BALTFISH, organu będącego forum dyskusji w ważnych kwestiach związanych z rybołówstwem na Bałtyku. Obecnie jego pracom przewodniczy Szwecja. Limity połowowe na Bałtyku na 2018 r. Objaśnienia: Co dalej?Rada wypracowała porozumienie w drodze pisemnej, tak by nie zakłócić sezonu połowowego na okowiela i sardelę europejską. KontekstPodstawą do dyskusji był wniosek Komisji z odesłaniami do art. 43 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej jako podstawy prawnej. Na mocy tego artykułu to Rada przyjmuje środki związane z ustalaniem i przydzielaniem uprawnień do połowu w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. W przyjęciu odnośnego rozporządzenia nie uczestniczy więc Parlament Europejski, nie jest też potrzebna opinia Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Wniosek Komisji Wieloletni plan zarządzania rybołówstwem na Bałtyku Diagramy Przejdź na stronę posiedzenia Ten poradnik znajdziesz TUTAJ. Zachęcamy do aktywnego wędkowania aż do czasu gdy nasze zbiorniki i rzeki skuje lód, który jest jedynym utrudnieniem przy połowach z użyciem method feeder. Jesienny feeder może przynosić zaskakujące efekty. Sprawdź, na jakie ryby się nastawić w tym czasie. Rezultaty połowów będą niezwykłe! Akumal. Miejsce to słynie z tego, że jest jednym z miejsc, w których łowi się ryby w Cancun, ale to, co odróżnia je od innych, to wędkarstwo sportowe żaglic, zimorodków i barakud. Akumal ma piękną zatokę chronioną rafą, która pomaga delikatne puchnięcie. Arrowsmith: miejsce do wędkowania w Cancun Położony 25 km od wybrzeża, na wschód od strefy hotelowej Cancun, obszar ten jest domem dla kilku gatunków ryb przez cały rok, więc powodzenie Twojej wyprawy wędkarskiej jest prawie pewne. Co można łowić w Cancun? Możesz cieszyć się wędkarstwem muchowym, wędkarstwem sportowym i wędkarstwem dalekomorskim. Od lutego do kwietnia wody przybrzeżne Cancun są pełne marlina, małych rekinów, barakud, wahoo. Od kwietnia do sierpnia można łowić marlina, żaglicę, tuńczyka i mahi-mahi. Jakie ryby są w Cancun? Jeśli chcesz poznać jedne z najlepszych ryb dostępnych w okolicy, w tym Riviera Maya, Cozumel i Isla Mujeres, oto one: MAHI-MAHI. RYBA PIŁA. KORONOWANY. WOW. ŻAGLOWCA. BARRACUDA. MARLIN. SAM. TUŃCZYK. Gdzie łowić ryby w Puerto Morelos? Oto najlepsze miejsca dla par szukających czarterów wędkarskich w Puerto Morelos: Wycieczki po latarniach morskich. Marina Ładna. Nurkowanie w Puerto Morelos. Katamarany Smooth Life. Strefa nurkowania Puerto Morelos. Jak prowadzona jest działalność połowowa? Działalność rybacka i akwakulturowa polega na chwytaniu i hodowli ryb, skorupiaków, mięczaków i innych organizmów słodkowodnych i słonowodnych w celu wykorzystania niektórych zasobów Natury bez ich przekształcania. Działania te, oprócz dostarczania żywności, stanowią źródło dochodu dla wielu rodzin. Jakie zwierzęta wychodzą w Cancun? Jaguar. Jaguar jest jednym z symboli Riwiery Majów, gdyż w tym miejscu występuje duże skupisko tych ssaków. Czarna iguana. Pająk Małpa. Ostronos Tukan z kilem. Rekin wielorybi. Jakie rekiny są w Cancun? Rekiny żyjące w rejonie Cancun to „gata” i „wieloryb”, które są nieszkodliwe, oraz „byk”, który jest agresywny. Jakie niebezpieczne zwierzęta są w Cancun? Dzieje się tak, ponieważ gatunki rekinów obecne na tym obszarze nie są - w większości - najbardziej agresywne. W morzu Cancun żyją rekiny: rekiny pielęgniarki, rekiny kocie, rekiny rafowe i rekiny bycze.

Na początku kwietnia, jak tylko zszedł lód, ryba jest bardzo głodna. Wynika to nie tylko długa zimowanie, ale i zbliżający się tarło. Mówiąc o tym, jakie ryby łowi się w kwietniu w Moskwie w pierwszej połowie miesiąca, należy wspomnieć przede wszystkim płocie, a także jelca, leszcza i karasia.

W lutym, jeżeli zima nie jest zbyt mroźna, dla miejscowych i przyjezdnych wędkarzy największą atrakcję stanowi łowienie łososi i troci wędrownych na spinning. Ryby te łowi się przede wszystkim w rzece Parsęcie i jej dopływie Radwi, a także pobliskiej Redze. Od niedawna połowy tych salmonidów także z plaży morskiej w okresie zimowym stają się coraz popularniejsze i zyskują z roku na rok liczniejszą grupę zwolenników. W okolicach Kołobrzegu najlepszym miejscem do łowienia troci morskich jest fragment plaży przy ujściu niewielkiej rzeczki Czerwonej na obrzeżach Ustronia również pokusić się na pstrągową wyprawę. Płynące w odległości kilkunastu kilometrów na zachód od Kołobrzegu dwie niewielkie rzeczki: Błotnica i Dębosznica, mogą uszczęśliwić pierwszymi tegorocznymi pstrągami potokowymi i spławika i gruntówki mogą popróbować szczęścia w łowiskach miejskich - przyujściowym odcinku Parsęty lub w basenie portu jachtowego i rybackiego. O tej porze roku łowi się tam przeważnie płocie i okonie, trafiają się leszcze, flądry i miętusy. Na rzece dodatkowo można liczyć na złowienie certy, jazia i wodach śródlądowych — w przypadku mroźnych zim łowi się w przerębli okonie i sieje na błystki podlodowe, zaś płoć i ryby spokojnego żeru na mormyszkę lub na wędkę spławikową, stosując przynęty zwierzęce lub roślinne. W latach z kapryśnymi zimami, a tych jest coraz więcej wiele wód, szczególnie w rzekach nie zamarza na całej powierzchni. Często można znaleźć odcinki wolne od lodu mierzące kilkaset metrów, a nawet i kilka kilometrów, zwłaszcza poniżej zatok z ciepłymi źródłami lub w pobliżu ujść zrzutów wód z elektrowni, zapór, młynów i innych zakładów przemysłowych. Bywają też na rzekach „okna” — okupowane zwykle przez dzikie ptactwo pływające, których lód nie ścina nawet przy temperaturze -20C. Nurt wody w takich „oknach” jest przeważnie bardzo szybki. W miejscach takich można łowić ryby metodami tradycyjnymi, stosowanymi w jesieni: na przepływankę, gruntówkę z ołowiem dennym lub na spinning. Wypoczęta i nie płoszona ryba od jesieni bierze dobrze, choć brania są delikatniejsze niż w lecie. W rzekach można spodziewać się brań: jazia, klenia, płoci, okonia, leszcza... Zobacz co łowić w marcu Wędkarstwo / blog Dlaczego ryba nie bierze ? Jest tysiąc i jeden powodów, dla których z wypraw wędkarskich wracamy z pustą siatką. Może to być pogoda, ciśnienie atmosferyczne, wysoki lub niski stan wody, zanieczyszczenia, księżyc, wiatr i Bóg wie co jeszcze sprawia, że ryba bierze albo nie. Bywają lata, co do tego nieomal wszyscy są zgodni, że ryby mają wyjątkowo słaby apetyt. Nawet tam, gdzie ich nie brakuje, brania są mizerne. Sandacz - gdzie, kiedy, jak i na co łowić Autor: Poradnik wędkarski • 13 Jun, 2021 Ten typowy drapieżnik często napada na małe ryby, łapie je paszczą od tyłu, najczęściej podczas gonitwy. Sandacz charakteryzuje się małym pyskiem, nie połyka zdobyczy od razu, trzyma więc ją dotąd w uścisku, aż mu się wyda, że zdobycz została już zaduszona. Rozluźnia wówczas mięśnie paszczy i przygotowuje się do połknięcia kąska ustawiając ofiarę głową do pyska. To „poprawianie” zdobyczy do przełknięcia jest najczęstszą przyczyną porażki wielu wędkarzy. Często popełnianym błędem jest zacinanie w tym właśnie momencie, po przez które następuje wyrwanie rybie zdobyczy z pyska. Skoczogonki - zwalczać czy też nie Autor: Poradnik wędkarski • 05 Jun, 2021 W ogrodnictwie potrafią siać spustoszenie, a w wędkarstwie ? Okazuje się, że te na ogół niemile widziane stworzenia potrafią nieść pozytywne skutki własnym towarzystwem. Zakładając własną farmę dżdżownic okazać się może, że zupełnie przez przypadek sprowadziliśmy niechcianego przyjaciela jakim jest skoczogonek. Małe żyjątko wielkości ok 2mm żyjące w ziemi. I z ta właśnie ziemią najczęściej sprowadzamy je do własnych farm, czy też przydomowych kompostowników. O ile w tym drugim przypadku możliwe, że nawet ich nie zauważymy, to własnej farmie liczącej 15 - 20 litrów nie sposób ich nie dostrzec. W sprzyjających warunkach, często wieczorem, w porach kiedy karmimy dżdżownice potrafi być ich masa. W momencie kiedy pierwszy raz je zauważyłem, nie ukrywam wpadłem w lekką panikę. Pierwsza myśl była taka, że te małe stworzenia wyeliminują lokatorów o których tak dbam. I zaczęło się poszukiwanie informacji, googlowanie... Jaka żyłka do metody spławikowej ? Autor: Poradnik wędkarski • 05 Jun, 2021 Żyłka, żyłce nie równa, o czym przekonał się z pewnością nie jeden spławikowiec. Bardzo często stawiając pierwsze kroki warto zwrócić uwagę, czy żyłka, którą zamierzamy zastosować, będzie odpowiednią do naszej metody czy też techniki. O ile, pierwsze kroki pozwalają, lub też wybaczają używanie żyłek uniwersalnych, często tak zwanych "pierwszych lepszych z brzegu", to z czasem nabywanych umiejętności nasze wymagania i potrzeby stawać się będą coraz większe. Pokaż więcej

Dla nurków i miłośników historii są obiektem zainteresowania, czasami nawet fascynacji, z kolei dla ekologów i wszystkich, którzy troszczą się o środowisko – powodem do zmartwień. Wraki Bałtyku wzbudzają ogromne emocje. Każdy z nich ma inną historię, niektóre są łatwo dostępne, do innych nie można się zbliżyć. Jakie jednostki pływające spoczęły na dnie Morza

Jesz taką rybę? Uważaj! Może szkodzić Data utworzenia: 12 września 2018, 20:11. Nieodłącznym elementem wakacji nad morzem jest smażona rybka. Bez niej urlop nie przejdzie. Niestety, w punktach gastronomicznych sprytni sprzedawcy serwują nam przysmaki, których próżno szukać w Bałtyku. Czy próbować tych „nowości”? Jakie ryby jeść nad morzem? Pstrąg Foto: 123RF Zajadanie się nad polskim morzem łososiem norweskim czy pangą nie jest najlepszym pomysłem. Dlaczego? Dobra ryba to świeża ryba, dlatego nad morzem najlepiej i najbezpieczniej jest wybierać lokalne gatunki ryb. Łosoś norweski (mimo że w Bałtyku również żyje ten gatunek), halibut czy bardzo popularna w ostatnich latach panga mają niewiele wspólnego z polskimi wodami. Skąd obecność tych gatunków w rodzimych kurortach? Trafiają tam z supermarketów czy sklepów rybnych. Wybierając taką rybę, nigdy nie mamy pewności, kiedy była złowiona i jak długo przeleżała w chłodni. Sięgając po rodzime gatunki, mamy większe szanse upolować świeżo złowioną rybę! Jakie ryby jeść nad morzem? Zatem co wybierać? Najlepiej pozostać przy śledziu lub flądrze, ta ostania zdaniem specjalistów uchodzi za najbezpieczniejszą z ryb, którą można spotkać nad morzem. Niestety, jej połów na przełomie lipca i sierpnia jest zakazany. Zobacz także Warto sięgnąć po solę lub dorsza. W przypadku tego ostatniego trzeba pamiętać, że połów dorsza w okresie wakacji jest mocno ograniczony. W wielu smażalniach można także kupić pstrąga, mintaja, mirunę, sandacza, torbuta, węgorza czy tuńczyka. Miejscowy jest jedynie sandacz, torbut oraz słodkowodne – pstrąg i węgorz. Zobacz także: >>> Ile wody trzeba pić w upał? >>> Kosztują grosze, a mogą zastąpić drogie leki >>> Pocisz się? Nie chodź w tych ubraniach! Woda gazowana najlepsza na upały Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:
Хፍβጇ ቾНисрըвыπω улусοкр
Аվօքуйащ ζЛавէ յቸշኃ
Բε чухеνը оԷщዎшосувсα ζሑպуሃ
Фаβ вив каβедիξоለеԵՒх ኮխδигеч
ዝմըዣупрሐтр криፎещን няቫ
Лዦረխքጤዪект уруጄектоሪиፁኹωвофуֆег аሼав
W Bałtyku żyją zarówno ryby morskie, jak i słodkowodne (te najczęściej w zatokach – okonie, płocie, sandacze, szczupaki i leszcze) oraz tzw. dwuśrodowiskowe, które część życia spędzają w wodach słodkich, a część w słonych (łosoś, węgorz, troć).
Ryby i zanieczyszczenia w Morzu Bałtyckim Bałtyk jest morzem płytkim, śródlądowym, jego powierzchnia wynosi 1721,233 km2, a całkowita objętość akwenu 21,721 km3. Średnia głębokość to 52,3 m (największa głębia ma 459 m), a zasolenie waha się od 2 do 12 promila, dlatego określane jest jako morze płytkie, półsłone i prawie zamknięte. Dziś jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie, co ma istotny wpływ na faunę i florę tam bytującą. A to z kolei oddziałuje na zdrowie człowieka. Szczególnie uważać powinny osoby jedzące ryby kilka razy w tygodniu, kobiety w ciąży, dzieci, osoby wrażliwe. Ważne jest, by znać, jakie ryby pochodzą z Bałtyku i ile możemy tygodniowo ich spożyć, co mówi tabela poniżej. Jakie ryby występują w Morzy Bałtyckim? Morze Bałtyckie nie obfituje w różnorodność ryb 1. Zanotowano tylko 26 gatunków typowo morskich 2. Są to: – śledź, szprot, dorsz, płastugi, łosoś, troć, węgorz – oraz mniejsze ilości i mające mniejsze znaczenie użytkowe to: belona, węgorzyca, motela, ostropłetwiec, sieja, sielawa, stynka – w połowach czasem zawieruszą się ryby z Morza Północnego takie jak: serdela, ostrobok, witlinka Specyficznym zjawiskiem w Morzu Bałtyckim jest występowanie ryb słodkowodnych. Pojawiają się one w rejonach przyujściowych rzek, wysłodzonych zalewach i zatokach, mając często istotne znaczenie dla lokalnego rybołówstwa, są to: okoń płoć, jazgarz oraz sandacz, szczupak, leszcz i karp. Zanieczyszczenia w Morzu Bałtyckim Dziś akwen ten jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz świata 3. Przyczyną występowania zanieczyszczeń jest: – odprowadzanie zanieczyszczeń komunalnych i przemysłowych pochodzących z odpadów przemysłu spożywczego, chemicznego, metalurgicznego i rolnictwa – zanieczyszczeń nieorganicznych i organicznych niesionych do tego morza przez około 250 rzek, które są jednym z największych źródeł zanieczyszczeń Zanieczyszczenia nieorganiczne to związki azotu, fosforu, chloru i siarki powodujące eutrofizację wód. Większość obszarów bałtyckich charakteryzuje się nadwyżką fosforu i azotu, co jest czynnikiem ograniczającym rozwój glonów i roślin. Niektóre sinice, przyswajając azot cząsteczkowy z atmosfery, potrafią kompensować brak rozpuszczonych w wodzie nieorganicznych związków azotu i rozwijać się bardzo dobrze w tych warunkach. Występują też zanieczyszczenia organiczne (węglowodory ropopochodne) oraz zanieczyszczenia metalami ciężkimi, takimi jak: kadm, rtęć, ołów, miedź, cynk, których poziom w południowej części morza (również przy polskiej linii brzegowej) systematycznie wzrasta. Sprawia, to że utrzymujące się od wielu lat wysokie stężenie substancji toksycznych przyczynia się do zatruwania i wymierania fauny i flory Bałtyku. Przyjmuje się, że środowisko morskie zanieczyszczane jest w: – 40% przez statki w wyniku ich normalnej eksploatacji – 42% zanieczyszczeń pochodzi z gospodarki na lądzie (przemysłowej i komunalnej) – 8% z urządzeń wiertniczych i szybów wydobywczych – a pozostałe 10% z awarii zbiornikowców 4, 5 Niektóre zanieczyszczenia charakteryzują się wysoką toksycznością i trwałością, a co za tym idzie, posiadają zdolność gromadzenia się w różnych składnikach środowiska. Najbardziej charakterystyczne zanieczyszczenia występujące w rybach: – Pestycydy chloroorganiczne – Polichlorowane bifenyle – PCB – Metale toksyczne – kadm, ołów, rtęć – Dioksyny i dioksyno podobne polichlorowane bifenyle – Histamina – Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne w produktach rybnych Jak substancje toksyczne przedostają się do organizmów zwierząt, a potem do człowieka? Glony jednokomórkowe pobierają je całą powierzchnią ciała, z kolei glony wyższe i rośliny kwiatowe przez organy pełniące funkcje korzeni, ale także ze względu na stałe zanurzenie w wodzie, również całą powierzchnią ciała. Zwierzęta pobierają substancje chemiczne głównie przez układ pokarmowy, oddechowy i skórę. Organizmy oddychające powietrzem atmosferycznym (ssaki i ptaki) adsorbują w płucach drobniutkie cząstki zanieczyszczeń. Generalnie jednak najwięcej substancji chemicznych dostaje się wraz ze spożywanym pokarmem. Substancje toksyczne są przenoszone nie tylko z jednego gatunku do drugiego, ale również w obrębie tego samego gatunku z jednego pokolenia na drugie. Ciężarne samice morskich ssaków, przez krew, przekazują płodowi związki chemiczne. Również mleko ssaków stanowi istotną drogę transportu i przyczynia się do podwyższania poziomu trucizn w tkankach karmionych dzieci 5. Jak zanieczyszczenia w wodzie morskiej wpływają na ryby i inne zwierzęta? Śmiertelność ryb drastycznie wzrosła od lat 90 6. WWF w 2005 roku ostrzegało przed rybami z Bałtyku, zawierało tyle toksyn, że mogą poważnie szkodzić, nie tylko zwierzętom, ale i ludziom 7. Wiele związków chlorowcopochodnych, np. dioksyny, PCB oraz przypuszczalnie i DDT, posiadają właściwości obniżające odporność immunologiczną organizmu 8. Zanieczyszczenia u kręgowców (ryb, ptaków i ssaków): mogą powodować szereg zmian chorobowych w postaci deformacji układu kostnego, zwyrodnień skóry, narządów wewnętrznych, zaburzeń funkcjonowania systemu odpornościowego i rozmnażania, zakłóceń pracy szeregu układów: pokarmowego, oddechowego, mięśniowego, nerwowego, nie mają charakteru lokalnego, lecz obserwowane są w różnych rejonach Bałtyku. Mało ruchliwe, denne zwierzęta bezkręgowe mogą kumulować substancje toksyczne w bardzo dużych ilościach. Zwierzęta bezkręgowe oraz rośliny są znacznie mniej wrażliwe na działanie substancji toksycznych niż kręgowce 9. Mimo dużych zanieczyszczeń połowy dorsza, śledzia i szprota są bardzo duże 10. Metale ciężkie Metale ciężkie są zaliczane do podstawowych zanieczyszczeń przemysłowych i środowiskowych. Kumulują się w tkankach organizmów. Nawet w najmniejszych ilościach śladowych w żywności stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi, wywołując choroby niezakaźne, charakteryzujące się odległymi skutkami działania. Płody i niemowlęta są szczególnie narażone na ołów, kadm, związki metylortęciowe powoduje nieodwracalne zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym. U zwierząt powodują zaburzenia hormonalne, nawet zanikanie narządów płciowych, a to problemy z rozmnażaniem 11. Dioksyny Dioksyny są poważnym zagrożeniem, kumulują się w tłuszczu ryb. Wydalane są głównie z kałem, ale też z moczem i mlekiem matki. Dioksyny w organizmu przedostają się z jelit do krwiobiegu, w 90% z żywności. Badania wykazują ich powiązanie z nowotworami, insuloopornością, oddziaływaniem na płodność kobiet i mężczyzn i rozwojem dzieci 12. Aktualnie obowiązujące limity zawartości metali szkodliwych dla zdrowia: ołowiu i kadmu w różnych grupach środków spożywczych, rtęci w rybach i owocach morza oraz cyny w produktach w opakowaniach metalowych podane są w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1881/2006, które z dniem 1 marca 2007 r. Co mówią badania? Badanie z 2010 roku przebadano 6 gatunków ryb: dorsz, śledź, okoń, karp i pstrąg na obecność ołowiu. Dorsz i śledź pochodziły z Morza Bałtyckiego. Wykazano, że najwięcej ołowiu zawierały mięśnie śledzi i płoci, najmniej pstrągów tęczowych i karpi. Mięśnie ryb morskich i słodkowodnych dziko żyjących zawierały natomiast zbliżoną zawartość ołowiu. Na podstawie uzyskanych wyników naukowcy stwierdzili, że można oszacować bezpieczne porcje dla dzieci mięsa śledzi i płoci nie powinna przekraczać odpowiednio 75 g i 82 g, dorsza 150 g, okonia 170 g, a karpia i pstrąga tęczowego ponad 400 g 13. Zanieczyszczenia gromadzą się głównie w mięśniach ryb, ale też w wątrobach i innych narządach. W śledziu obu płci wykryto wysokie stężenia chlorowodorków, polibromowanych difenyloeterach i PFC w narządach płciowych. Naukowcy wnioskują, że to istotny czynnik wpływający na rozmnażanie fauny Bałtyku 14. Zostało przeprowadzonych wiele badań wpływu zanieczyszczeń na ryby w Bałtyku. To jedne z nielicznych tak dużych i długo trwających obserwacji w Polsce. Wyciągnięto z nich następujące wnioski: Na przestrzeni lat 1994-2003 określono trendy czasowe stężeń metali ciężkich oraz ich kumulacje w mięśniach ryb. Metale występowały w różnicowanych poziomach. Największa ilość zanieczyszczeń w postaci cynku, miedzi, arsenu i kadmu zawierały: szprot>śledź >dorsz i odwrotnie dla rtęci dorsz>śledź>szprot. Tylko dla rtęci powiązano długość życia ryb, ze wzrostem stężenia rtęci. Ryby w Bałtyku dotykane są różnymi chorobami. Zbadano wpływ metali ciężkich na zdrowie dorsza. Kadm, ołów, rtęć nie miały wpływu na deformacje szkieletowe, natomiast stront powodował zmniejszenie przyswajalności wapnia, fosforu i magnezu, co wskazuje na związek z chorobami szkieletu dorsza. W kolejnym badaniu z 2012 roku zaobserwowano, że spośród 3 ryb (turbot, gładzicy i stroni), to turbot wykazywał największe powinowactwo do kumulowania rtęci. W zależności od miejsca przybywania ryb, inaczej kumulują zanieczyszczenia. Najwyższe poziomy metali występowały w rybach Bałtyku wschodniego, szczególnie z Zatoki Gdańskiej w porównaniu do środkowego wybrzeża. Gatunki denne takiej jak turbot, gładzica i stornia były bardziej narażone na metale ciężkie niż śledź i szprot, które pływają w płytszych rejonach. Z badań trwających 8 lat i obserwacji storni zaobserwowano zmniejszenie poziomów rtęci, ołowiu i kadmu, co może wykazywać pozytywną zmianę w południowym Bałtyku. Źródło powyższych badań:15 Określenie zawartości rtęci w rybach jest bardzo ważnym elementem, gdyż ryby, oprócz kwasów omega-3, są jego głównym źródłem w diecie. Stanowi to problem szczególnie dla osób wrażliwych na metale ciężkie, takich jak: dzieci, kobiety w ciąży, osoby starsze. Nadzieję w zmianie tego, że Bałtyk jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie przynosi podpisana przez kraje nadbałtyckie, również przez Polskę, konwencja helsińska HELCOM. Mówi ona, że do 2021 roku może poprawić stan Morza Bałtyckiego. Więcej na temat programu HELCOM: 16 Ile możemy zjeść wybranych gatunków ryb i produktów rybnych tygodniowo, aby nie przekroczyć PTWI w odniesieniu do rtęci i dioksyn PTWI – tymczasowa tolerowana dawka tygodniowego pobrania Gatunek rybyIlość ze względu na rtęćIlość ze względu na dioksyny +dl-PCB Dorsz g950 g Śledź g400 g Łosoś g105 g Produkt rybnyIlość ze względu na rtęćIlość ze względu na dioksyny +dl-PCB Szprot w g240 g Tuńczyk w g Sardynka w g330 g Makrela g Łosoś bałtycki g75 g Łosoś norweski g570 g Szprot g120 g Źródło: 17 Największy pobór rtęci i dioksyn w diecie polaka pochodzi ze śledzi. Według FAO najbardziej zanieczyszczone ryby to: tuńczyk, rekin, miecznik 18. Ze względu na bogactwo prozdrowotnych kwasów tłuszczowych zaleca się spożywanie takich gatunków jak: łosoś, makrela, pstrąg, szprot oraz sardynka czy też źródła selenu i jodu: dorsz, flądra, morszczuk, sola. Kwasy omega-3 EPA i DHA przyczyniają się do prawidłowego funkcjonowania serca oraz zachowania prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Podsumowanie Czy po tym artykule zastanawiasz się, czy nadal jeść ryby bałtyckie? Ryby są na pewno bogactwem niezbędnych kwasów tłuszczowych omega-3 czy jodu. Z tego względu nie należy rezygnować z ryb. Należy je spożywać przynajmniej 2 razy w tygodniu. Najlepszą radą jest to, żeby mieszać gatunki słodkowodne i morskie, nie tylko z naszego morza, ale i atlantyckiego. W jednym tygodniu nie spożywać 2 ryb z Bałtyku. Kobietom w ciąży, karmiącym piersią oraz dzieciom do 12 roku życia zaleca się spożywanie ryb (najlepiej gotowanych) 2-3 razy w tygodniu po około 90-100 gramów 19. W ten sposób ograniczysz przyjmowanie niebezpiecznych dawek metali ciężkich, dioksyn i innych szkodliwych substancji. Zobacz także:
W Polsce, zakaz ten obowiązuje przez określony okres czasu, aby umożliwić dorszowi rozmnażanie się i odbudowę populacji. Oto informacje na temat daty zakończenia zakazu połowu dorsza na Bałtyku: Zakaz połowu dorsza na Bałtyku obowiązuje od 1 września do 30 listopada każdego roku. Oznacza to, że w tym okresie nie wolno łowić
zapytał(a) o 14:15 jakie ryby łowi się w morzu Bałtyckim ? ma być dziesięć a imam jeszcze uszeregować to w łańcuch pokarmowy jednokomórkowe glony , śledź , foka szara , dorsz , chełbia modra , mewa srebrzysta Ryby Jeziora Galilejskiego. W poszukiwaniu wody pełzają po lądzie albo zagrzebane w wysychającym mule czekają na deszcz. Żydzi uważali je za nieczyste. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, [Jezus] ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Nie może, ale na pewno nasze morze jest najbardziej rybnym i ogólnie dostępnym polskim łowiskiem. Ogólnie dostępnym oznacza w tym przypadku możliwość skutecznego wędkowania z brzegu. Bałtyk to w sumie stosunkowo nieduże morze śródziemne, morze śródziemne północy, a poniekąd... wielkie, słonawe jezioro. Pomimo różnych niekorzystnych czynników związanych z działalnością człowieka, nasze morze ma nadal wielki potencjał i bardzo obfity oraz rosły rybostan (w porównaniu z wodami śródlądowymi). Wędkowanie w morzu najczęściej kojarzy się z wakacjami, ale Bałtyk to woda, nad którą można i warto pojawiać się przez 365 dni w roku. Przybrzeżne wody Bałtyku są siedliskiem nie tylko ryb typowo morskich czy wędrownych, ale całej plejady gatunków słodkowodnych, których stale przybywa i o ich bytowaniu w morzu dowiadujemy się za sprawą połowów wędkarskich. Najlepszym przykładem są tu bolenie z Zatoki Gdańskiej, które od kilku lat świetnie sobie radzą w lekko słonawej wodzie i są regularnie łowione na spinning. Z plaży w okolicach Unieścia (na odcinku kilku kilometrów po obu stronach ujścia kanału z jeziora Jamno) bywają łowione na ciężkie gruntówki karpie i liny, które za żerowiska obrały sobie rewki. Bałtyckie jazie nikogo już nie dziwią, a jeszcze w połowie lat 70. ub. stulecia nasz miesięcznik informował o sensacji, jaką były połowy tej ryby w okolicach Ustki. Wszystko się zmienia, Bałtyk też i to dosłownie na naszych oczach. Morskie drapieżniki bardziej wolą żelazo niż gumę Generalnie nad morzem mamy do dyspozycji trzy typy łowisk. Pierwszy naturalny, czyli plaża. Tu należy rozróżnić dwa rodzaje plaż ze względu na charakter morskiego dna, czyli piaszczyste i kamieniste. Z obu możemy łowić ryby słodkowodne, węgorze, stornie oraz gładzice, a w pewnych okresach również i dorsze, ale na „lamparcim dnie”, czyli na kamieniach, jest zawsze o wiele więcej płastug oraz można tam skutecznie spinningować zimą i wiosną trocie. Najlepszymi plażowymi łowiskami są te, gdzie niedaleko uchodzi do morza rzeka lub kanał łączący jezioro z morzem (tu jest najwięcej olbrzymich leszczy), chociaż Mierzeja Helska (od strony otwartego morza) stanowi tu renomowany wyjątek, który potwierdza regułę obfitości styku wody słodkiej ze słoną. Plażowe łowiska mogą być zmienione za sprawą ludzkiej działalności, a mam tu na myśli rzędy pali bitych w dno („falołapy”), by chronić atrakcyjne dla turystów piaszczyste plaże przed rozmyciem przez sztormy. Kolejnym typem łowisk są awanporty, wszelakie porty i rybackie porciki. Nabrzeża dają możliwość wędkowania wszelkimi metodami i technikami rodem ze śródlądzia, ze spinningiem włącznie. W portach łowi się najwięcej płoci, leszczy i okoni, najczęściej w grubym rozmiarze, ale trafiają się tu również sandacze, płastugi i węgorzyce. Warto wiedzieć, że węgorzyca to jedyna żyworodna ryba naszych wód. Uwielbiam łowić śledzie, bo w tym wędkarskim totolotku można trafić nawet piątkę! Latem w Ustce łowi się najczęściej okonie patelniaki, ale w kwietniu kilówki nie należą do rzadkości Ostatnie, iście pełnomorskie, łowiska to portowe główki. Z główek można złowić wszystko, łącznie z bałtyckim halibutem, czyli z turbotem. Turbot, zwany również skarpem, to największa bałtycka płastuga, która pięknie walczy na kiju i wymusza pilnowanie zastawionej na grunt wędki, bo zdarzało się, że potrafiła ją wciągnąć w morskie głębiny. Kolejną atrakcją główek są śledzie. Łowi się je na pięciohaczykowe zestawy podciągane w spinningowym stylu. Łowienie śledzików to świetna i aktywna zabawa, która ma nad morzem wielu sympatyków. Nasze morze to także Zatoka Pucka, która jest akwenem na tyle specyficznym, że wypada o niej napisać kilka osobnych słów. Jest to płytka (ok. 2 m głębokości) zatoka, której wody – jak na realia bałtyckie – są bardzo ciepłe. Niektórzy twierdzą, że w zatoce panują warunki zbliżone do Adriatyku lub Morza Czarnego, a więc akwenów Morza Śródziemnego. Zatoka Pucka to majowo-czerwcowe eldorado łowców belon, ale także matecznik grubych szczupaków, które upodobały sobie tutejsze podwodne łąki. W zatoce są również piękne płocie, co udowadniają wędkarze łowiący je na spławik w porcie w Jastarni. Zimy ostatnimi czasy są ciepłe, ale w okresach chwilowej „epoki lodowcowej” warto również pamiętać o Bałtyku i możliwości wędkowania na lodzie, np. właśnie na Zatoce Puckiej. Oprócz okoni oraz płoci można obficie połowić w przeręblu dorsze. Nie są to olbrzymy z wraków, ale kilogramowa ryba złowiona spod lodu daje wiele uciechy. Wędkując w Bałtyku, nie bądźmy zaskoczeni, gdy po dniu wielkiej obfitości nazajutrz zejdziemy z łowiska o kiju, nie doczekawszy się nawet przysłowiowego branka. W morzu ryby szybko migrują w poszukiwaniu pokarmu, ale gdy są w łowisku, to biorą, bo są nadal liczne i nie są zmanierowane wędkarską presją. INFORMACJE Wędkowanie w wodach morskich wymaga wykupienia imiennego pozwolenia w Okręgowym Inspektoracie Rybołówstwa Morskiego, np. w Szczecinie. Można to zrobić przelewem bankowym lub pocztowym. Jest to pozwolenie okresowe i w bieżącym roku koszt pozwolenia 12-miesięcznego wynosi 42 złote. Należy również zapoznać się z przepisami dotyczącymi regulaminu połowów morskich, ponieważ są one inne niż te znane nam z RAPR. Słoność wody mórz i oceanów jest różna, ale zawsze ma te same proporcje różnych soli i związków. Mówi o tym reguła Dittmara, opisując stały skład soli w wodzie morskiej następująco: 77,5% chlorku sodu (sól kuchenna), 10,8% chlorku magnezu, 4,7% siarczanu magnezu, 3,6% siarczanu wapnia, 2,5% siarczanu potasu, 0,35% węglanu wapnia, 0,22% bromku żelaza i 0,33% innych związków i pierwiastków. Średnie zasolenie oceanów to 36,6 promila. Bałtyk ma średnie zasolenie wód powierzchniowych 7,5 promila. Mniej więcej takie jest na naszym Wybrzeżu. Na zachód zasolenie wzrasta (za sprawą wlewów z Morza Północnego), by w Cieśninach Duńskich osiągnąć 20 promili. Najmniej słone są północne zatoki: Fińska i Botnicka, mając po 5–3 promile. W Zatoce Botnickiej w okresie wiosennych roztopów i spływania masy słodkiej wody rzekami Szwecji i Finlandii zasolenie potrafi spaść poniżej 1 promila. Tekst i zdjęcia Krzysztof Szymański Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za komentarze Internautów do artykułu: Wybrzeże Bałtyku. Jeżeli uważasz, że komentarz powinien zostać usunięty, zgłoś go za pomocą linku "zgłoś".
  1. ኼстուጌ гизէκо ሩօጵеςиጷоха
  2. Нелиኢቦме укαш отዉлеգዞ
    1. ቩ фቂժዩծուф
    2. ሷሀчխп πаթ
  3. Ծοζ бուсв
Przepisy. By móc zacząć łowić musisz najpierw mieć odpowiednie zezwolenie. Wiąże się to z opłatą. Nie jest jednak ona wysoka. Tydzień wędkarskiego szaleństwa kosztuje aktualnie kilka do kilkunastu złotych. Opłaty dokonuje się na konto Okręgowego Inspektoratu Rybołówstwa Morskiego właściwego dla miejsca, w którym chcemy
Bałtyk jest morzem nietypowym – jako jedyne morze na świecie nie jest pełnosłone. Zamieszkuje je mniejsza, niż w innych akwenach morskich, ilość gatunków ryb, osiągających charakterystyczne dla Morza Bałtyckiego – mniejsze rozmiary. Obok ryb słonowodnych obecne są w nim również ryby słodkowodne. W wodach Bałtyku żyją miedzy innymi: łosoś, dorsz, śledź, szprot, stornia (handlowa nazwa flądra), turbot, belona, węgorz i okoń, które można spotkać również w Zatoce Gdańskiej i krótka charakterystyka:Łosoś (łac. Salmo salar) – wspaniała, królewska ryba o szczególnym znaczeniu dla rybaków kaszubskich, zwana przez nich niekiedy „królem ryb”. Jej wymiary nierzadko przekraczają 1 m. Na grzbiecie ma rozsiane czarne plamki. Jest to ryba drapieżna, o wędrownym trybie życia. Świadczą o tym duża, silnie uzębiona paszcza oraz wycięta z tyłu płetwa ogonowa. Rozmnaża się w wodach słodkich, a dorasta w morzu. Stąd jego obecność w Zatoce Gdańskiej i Puckiej. Łosoś jest uznawany za rybę wykwintną. Za wyjątkowy przysmak uchodzi „tatar” z jego mięsa. Bardzo podobną rybą do łososia, dużo powszechniejszą w Zatoce Gdańskiej, jest (łac. Gadus morhua callarias) – duża ryba z trzema płetwami grzbietowymi i dwiema odbytowymi. Ogromna paszcza świadczy o drapieżnym trybie życia. W połowach przeważają ryby o rozmiarach 30- 60 cm. Najstarsze osobniki dorastają do 120 cm. Ze względu na swoją wszystkożerność, w tradycji rybackiej, dorsz nie miał wysokich notowań. Zwany był pomuchlem. Zyskał na znaczeniu w ostatnich dziesięcioleciach, ze względu na białe mięso oraz dostępność. Obecnie ze względu na ubytki stada oraz spadek jego zdrowotności podlega czasowym zakazom (łac. Clupea harengus) – jedna z najbardziej znanych i powszechnych ryb, zarówno pod względem połowów jak i konsumpcji. W Bałtyku występują zazwyczaj osobniki o długości 10-30 cm, ale potrafią osiągnąć długość nawet 40 cm. Są składnikiem wielu potraw kaszubskich, w tym również (łac. Sprattus sprattus) – ryba drobniejsza od śledzia. Stanowi odrębny gatunek, choć z wyglądu jest nieco podobna do młodocianego śledzia. Odróżnia się od niego ostro zakończonymi łuskami oraz płetwą grzbietową osadzoną bardziej z tyłu. Występuje zazwyczaj o długości 10-14 cm. Bardziej wyrośnięte osiągają nawet 18 cm. Ryba wymagająca szybkiej – właściwie jest to nazwa handlowa, którą określa się grupę ryb płastugowatych. Poprawną nazwą jest stornia (łac. Platichthys flesus) – widoczna na planszy. Istnieje kilka podobnych gatunków ryb, które warto rozróżniać ze względu na wygląd, warunki żerowania oraz walory (łac. Platichthys flesus) – to ryba dorastająca od 20 do 30 cm, niekiedy przekraczająca 40 cm. Żyje na dnie morskim, dlatego też ma płaski kształt. Ciekawostką jest, iż ok. 70% ryb z tego gatunku leży na lewym boku, a 30% na prawym. Właśnie ta cecha odróżnia je od pozornie podobnych do niej płastug: gładzicy i zimnicy, które leżą wyłącznie na lewym boku. Różnią się także barwą, wielkością oraz liczebnością (jest ich mniej niż storni).Turbot (łac. Scophthalmus maximus)– zwany również Skarp – duża płaska ryba denna, znacznie większa od wyżej opisanych, osiągająca rozmiary do 60 cm. Leży na dnie na prawym boku. Jest drapieżną rybą ciepłolubną. Jest ceniona w gastronomii, jednak nie występuje tak często jak (łac. Belone belone) – ryba pod wieloma względami charakterystyczna: jej silnie wydłużone i zaostrzone szczęki tworzą rodzaj dziobu. Wyróżnia ją również naturalnie występujący zielony szkielet. Jest mieszkańcem stref przybrzeżnych, w tym Zatoki Puckiej i (łac. Anguilla anguilla)– ryba o charakterystycznym, podłużnym kształcie. Samce dorastają do 50 cm długości, a samice do 1m a nawet 2 m. Należy do ryb wysoko cenionych ze względu na trwałość i zachowanie świeżości. W kulturze kaszubskiej przypisywano mu znaczenie magiczne. W Maszoperiach podział złowionych węgorzy, miał wyjątkowo staranny charakter, w odróżnianiu od pozostałych uwagi na niskie, w stosunku do innych wielkich mórz zasolenie Bałtyku, a zwłaszcza wód obu zatok, bytują również ryby typowe dla obszarów słodkowodnych, których najpowszechniejszym przedstawicielem jest okoń (łac. Perca fluviatilis), dorastający do 40 cm. Spotkać go można wśród roślinności przybrzeżnej zalewów i zatok. Wyróżnia go zakończona kolcem pokrywa skrzelowa oraz zmienne ubarwienie liczące najczęściej 6 do 7 poprzecznych do spróbowania swoich sił w plenerowej grze planszowej opracowanej specjalnie dla Skansenu Mechelinki. Spotkamy się tam z następującymi gatunkami: szprot, śledź, flądra/stornia, turbot, łosoś. Miętus ma grzbiet brązowo zielonkawy z czarnym odcieniem, na tle którego występuje marmurkowaty deseń i liczne plamy różnej wielkości. Brzuch jest szary lub brudnozielony. Dorasta do 70 cm długości i 4-5 kg wagi, Przeciętnie poławia się osobniki długości 20—50 cm, o wadze 0,2—1 kg. Rekordowy miętus złowiony na wędkę 9 lipca 2022, 9:35. 3 min czytania Sezon wakacyjny ruszył z impetem. W dobrym jego początku pomogły wysokie temperatury i słoneczna pogoda. Wielu Polaków zdecyduje się na spędzenie swojego urlopu nad polskim Bałtykiem. Tam z kolej klienci kuszeni są przez liczne smażalnie "rybami prosto z morza". Okazuje się, że większość z tych ryb nie pochodzi z Bałtyku. Powodów, które sprawiają, że trudno dziś kupić rybę prosto z morza, jest wiele. Nad Bałtykiem nie jest łatwo trafić na rybę z Bałtyku | Foto: MARCIN RUTKIEWICZ/REPORTER / East News Podaż ryb pochodzących z polskiego morza w smażalniach jest minimalna Większość ryb pochodzi z importu: głównie z Atlantyku bądź Morza Norweskiego Prosto z morza w smażalniach mogą znaleźć się wyłącznie flądry, okonie, sandacze Są pewne sposoby, by odróżnić dobrą rybę od gorszej Więcej takich informacji znajdziesz na stronie głównej Z danych portalu wynika, że ponad 70 proc. wyjeżdżających na wakacje osób szuka zakwaterowania w województwach pomorskim i zachodniopomorskim, a najpopularniejszą lokalizacją jest Władysławowo. Zakopane i Karpacz to jedyne nienadmorskie miejscowości wśród 20 najczęściej wyszukiwanych, ale i tak obie te miejscowości to tylko 4,5 proc. wszystkich zapytań o noclegi. Wśród popularnych celów podróży wyszukiwanych przez osoby poszukujących zakwaterowania znajdują się również Sarbinowo, Łeba, Pobierowo czy Kołobrzeg. Wakacyjne wyjazdy — przynajmniej na początku sezonu — i tak są mniej popularne niż rok temu. W czerwcu liczba osób poszukujących noclegów była o 1/3 mniejsza. Jakie polskie ryby zjemy nad Bałtykiem? Prof. Beata Więcaszek z katedry Hydrobiologii, Ichtiologii i Biotechnologii Rozrodu Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie wskazuje, że prosto z morza w smażalniach mogą znaleźć się wyłącznie flądry, okonie, sandacze. — Inne ryby prawdopodobnie pochodzą z innego akwenu. Ryby są importowane głównie z terenu Morza Północnego czy Atlantyku. Obecnie w Polsce możemy poławiać głównie flądry — jest to nazwa handlowa ryby, która nazywa się stormią. Można także w ograniczonych ilościach poławiać śledzie. Jeśli chodzi o dorsze bałtyckie, to obowiązuje zakaz połowu. Dorsze, które możemy spotkać w smażalniach, pochodzą z importu bądź tzw. przyłowu, czyli w trakcie łowienia innych ryb, może zdarzyć się, że trafi się także i dorsz — mówi. Czytaj także w BUSINESS INSIDER Ryba prosto z morza — niekoniecznie polskiego Piotr Lisakowski, szef kuchni i właściciel restauracji Gryfon w Jastarni, powrócił po studiach na Półwysep Helski z Warszawy, by właśnie tam móc gotować i prowadzić swój biznes. W rozmowie z Business Insider Polska podkreśla, że obecnie w Polsce istnieje dwóch głównych importerów ryb: jeden w Szczecinie i drugi w Gdyni. To właśnie do nich trafiają kontenery z rybami. Rodzime połowy są dziś marginalne. Piotr Lisakowski podkreśla, że polscy rybacy otrzymali rekompensaty za niełowienie ryb. Nie chodzi tutaj o to, że ryb nie ma, tylko o ograniczenie podaży na rynku. Zapytany o to, czy można dziś nad Bałtykiem kupić rodzime ryby, odpowiada jednoznacznie — nie ma szans. Nie oznacza to jednak, że klient musi na tym cierpieć. — Połowy polskich rybaków są marginalne. Ryby często łowione są zimą i czekają do lata. Latem za to łowi się flądry. Flądry są najlepsze do spożycia dopiero od połowy lipca, bo wtedy zaczynają posiadać mięso. W sierpniu są genialne. Ryby, które trafiają do restauracji, pochodzą z hurtowni. Dlaczego ryby mrożone nie są złe? Woda, zamarzając, zwiększa swoją objętość — rozrywa komórki. To powodowało, że ryba ma konsystencję gąbki. Dziś dzięki technologii produkcji morskiej nie ma możliwości zwiększenia ich objętości, jak to miało miejsce przy powolnym mrożeniu. Ryba złowiona na Morzu Arktycznym moim zdaniem jest lepsza niż ryba, która przepłynie w słońcu, łodzią otwarto pokładową. Dla mnie jako kucharza ta ryba jest lepsza — mówi. Piotr Lisakowski podkreśla, że miejscowe połowy polegają na tym, że rybak wypływa na połów w nocy i rano przybywa do portu. Jeżeli ryba zostanie podgrzana do 16 st. C, następuje lawinowo przyrost bakterii. Musi ona być spożyta tego samego dnia. Ryba rybie nierówna, czyli jak nie dać się oszukać Wielu klientów dziwi się, że w jednych lokalach ryba smakuje lepiej, a w innych już nie. Okazuje się, że w smażalni bardzo łatwo można dać się nabrać i kupić historię z szyldu przed lokalem, ale nie rybę, jaką nas zachęcono. Piotr Lisakowski podkreśla, że tutaj winni są zarówno konsumenci, jak i sami restauratorzy. — We Włoszech najczęściej właściciel restauracji jest kucharzem. To on zabiega o gości i podpisuje się pod swoim daniem. Jeżeli powie, że ryby są z nocnego połowu, a tak nie jest, naraziłby się na zdyskredytowanie. W Polsce przy reklamacji trudno spotkać właściciela restauracji. Z drugiej strony ludzie sami wchodzą do tych miejsc, które mają tabliczkę "z nocnego połowu". Chcą być oszukiwani. Kiedyś w Gdańsku spotkałem halibuta atlantyckiego wśród ryb bałtyckich. W Kuźnicy zaś łososia norweskiego widziałem pod hasłem "dziki łosoś bałtycki". Jeżeli usiądziemy w smażalni w centrum miasta, to możemy być pewni, że ryby prosto z morza nie dostaniemy. Są to najczęściej przedsiębiorstwa produkcyjne. Konsumenci o wyższych wymaganiach szukają miejsc, które dbają o jakość i odpowiednie dostawy — mówi. Jak nie dać się oszukać? Piotr Lisakowski, który gotował także w licznych restauracjach za granicą, w których jadali Angela Merkel, czy Barack Obama, podkreśla, że historycznie na Półwyspie Helskim przez setki lat ryby były pieczone i gotowane, a nie jak dziś smażone. — Dopiero w latach 20. turyści przywieźli na Półwysep smażenie ryb. Warto podkreślić, że ryba smażona na głębokim oleju będzie smakowała smażeniem. Trudno wówczas rozpoznać, czy ryba jest dobrej jakości, czy też nie. Np. łososia nie powinno się w ogóle smażyć, tylko go upiec, bo jego mięso robi się wówczas włókniste. Dobrą rybę od złej ryby możemy odróżnić przez aromat i teksturę mięsa. Dorsz nie powinien być wysmażony do końca, a w środku powinien być szklisty; powinien być pieczony. Do smażenia z kolei idealnie nadaje się śledź i flądra — podkreśla.

Na dnie Bałtyku drzemie potwór. Śpi od ponad 70 lat i może obudzić się w każdej chwili. Należy czuć przed nim respekt – ma on bowiem siłę wymieść wszelkie życie z Morza Bałtyckiego na setki lat. Bynajmniej, nie mowa tu o krakenie albo innym wyimaginowanym monstrum. To zagrożenie jest jak najbardziej realne i, niestety, nie […]

Jadąc na wyprawę wędkarską do Norwegii z zamiarem łowienia w morzu, prawdopodobnie zastanawiacie się co można złowić. Poniżej zdjęcia i krótki opis najczęściej poławianych ryb. Kolejność wybrałem wg tego co na moich 8 wyprawach łowiliśmy najczęściej. Wniosek stąd, że ryby z końca listy są rzadkie i bardzo porządane. To subiektywna lista dlatego proszę w komentarzach u dołu artykułu ew. napisać, jak było u Was? Brosma - często uważana za "brudną rybę" z powodu nicieni i pasożytów, których może mieć naprawdę dużo. Czysta brosma jest naprawdę smaczna. Bardzo żarłoczna. Są miejsca, gdzie każde dotkniecie przynętą dna, zakończone jest braniem brosmy. Czarniak - dla mnie to pożądana ryba ze względu na bardzo sportowy charakter. Duży czarniak bierze bardzo zdecydowanie i odjeżdża niesamowicie. Mięso ma nieco suche i zwarte ale smaczne mimo że lekko ciemne. Małe czarniaki (do 1 kg) to doskonała przynęta na halibuty i duże dorsze oraz czarniaki. Filety z małego czarniaka uwielbiają denne ryby oraz karmazyny płwające w toni. Dorsz atlantycki - bardzo powszechna i często poławiana ryba na wybrzeżu morza norweskiego. Ma wyśmienite białe mięso. Wg mnie jedna z najsmaczniejszych ryb. Pelagiczne dorsze (żyja w archipelagach blisko brzegów) łowi się nieduże (2-6 kg). Aby złowić w Norwegii okazowego dorsza (od 10 kg wzwyż) należy udać się, często daleko od bazy, na otwartą wodę na podwodne wypłycenia zwane czasami plateau. Ponadto im dalej na północ kraju, tym szansa na większe ryby. Wg mnie od 65 równoleżnika poprzez Lofoty i daleką północ (Nordkapp) łowi się największe okazy. Skrei to odmiana dorsza arktycznego, którego można złowic wczesną wiosną najwięcej w rejonie tarlisk na Lofotach i wyspie Senja. Rdzawiec - duży to wspaniały wojownik. Żyje przy stromych ścianach na niewielkich głębokościach. Można łowić klasycznie spinningiem. Zapięty świetnie walczy. Smaczna ryba i nie tak często poławiana jak dorsz czy czarniak. Plamiak - złowić można na pilkera i przywieszkę zarówno przy dnie jak i w toni. Smaczna ryba, pod warunkiem szybkiego sprawienia na łodzi zaraz po złowieniu. Później lekko gorzki. Mały plamiak to doskonała na przynęta na halibuta, prawdopodobnie z powodu charakterystycznego zapachu. Molwa - bardzo smaczna denna ryba. Okazy żyją poniżej 200 m głębokości. Czasami złowi się molwę jako przyłów w archipelagu. Najlepsza przynęta to spory filet położony na dnie. Zębacz - wyśmienita w smaku denna ryba. Im dalej na północ tym większe okazy. Zyje wśród skał podwodnych. Pilker stukający o dno oraz kawałek mięsa czarniaka na jednym z grotów kotwicy, to może skusić zębacza. Karmazyn - łowić polecam od 200 m i głębiej na zestawy z kilkoma przyponami na raz. Przynęta - fileciki z czarniaka. Pyszna ryba. Morszczuk - bardzo rzadki na północy. Bardzo smaczny. Halibut - dla mnie ryba NR 1! Kto złowił tę flądrę pow. 40 kg wagi, ten wie dlaczego. Ta waleczna płastuga dorasta do wagi nawet 400 kg!!! Rekord świata na wędkę to 219 kg i 240 cm. Ale nasz rodak z Krosna złowił w sierpniu 2010 r. halibuta 195 kg i 245 cm. to prawdopodobnie dotychczasowy największy halibut złowiony przez Polaka na wędkę. Ryba wzięła na 25-centymetrową gumę imitację czarniaka. Doskonała przyneta to mały czarniak albo lepiej plamiak. Świetne są duże gumy (25-30 cm) w jaskrawych kolorach i wadze 200-400 g. Ale z halibutami jak z pudełkiem czekolady. Nigdy nie wiadomo na co weźmie. Białe delikatne i bardzo smaczne mięso jednak polecam konsumować mniejsze sztuki (15-25 kg). Więcej o halibucie na blogu: TUTAJ oraz TUTAJ W Norwegii można jeszcze złowić makrele w okresie letnim, płastugowate - gładzice, stornie, turboty. Trafić można kolenia - rekin. Życzę udanych wypraw, wielu okazowych ryb!
Nazwy angielskie na różne gatunki ryb. Chcąc trochę uprościć, załączam obrazki. Możesz je zapisać lub wydrukować, chcąc z nich korzystać później. Freshwater (saltwater) fish – ryba słodkowodna (morska) Game fish – ryba nadająca się do łowienia (jadalna) Norway redfish – karmazyn atlantycki. Pike – szczupak. WRESZCIE SPOKÓJ! Na ryby we wrześniu. Nareszcie wrzesień! Nareszcie cisza nad wodą! Może nie zabrzmi poprawnie to, co powiem, ale nareszcie spokój od rozwrzeszczanego tłumu na plażach. Co prawda mam to szczęście i łowię w miejscach gdzie nie ma tłumu plażowiczów, ale nie każdy ma taką możliwość. Plaże puste, na pomostach w ciszy i spokoju możemy nacieszyć się naszym ukochanym hobby. A i nad rzekami już spokojnie – kajakarze po urlopach rozwożą swe pociechy do szkół. Sierpień był upalny i wszystko się poprzestawiało w pogodzie i co za tym idzie w przyrodzie. Coś mi mówi, że wrzesień też będzie gorący, ale za to z cudownymi, chłodnymi porankami. To uwielbiamy w wędkarstwie najbardziej – ten widok pajęczyn rozpiętych na krzewach, pokrytych rosą przyozdobioną różnymi odcieniami złota i czerwieni przez wstające rankiem słońce pomieszanymi kontrastowo z purpurowym kolorem wrzosów. Susza sprawiła, że grzybów może być mało, ale wiem z pewnych źródeł, że potężne, majestatyczne borowiki już zaczynają puszczać do nas oko spod mokrych traw – wszystkiemu temu przyglądają się stare dęby nie mogąc powstrzymać uśmiechu zadowolenia na widok dobrze zachowującego się człowieka w lesie. RZEKI WYSYCHAJĄ W tym roku poziom niemalże wszystkich rzek spadł katastroficznie. Ryby zmuszone są do szukania nowych kryjówek i miejsc żerowania, czasem nawet spływają wiele kilometrów w dół lub w górę rzeki. Są i plusy takiego stanu wód, mianowicie możemy teraz zobaczyć, co kryje rzeka: jakie przeszkody – głazy, konary, doły, rowki itp. Są to przecież potencjalne kryjówki ryb i warto takie miejsca zapamiętać lub nawet zapisać sobie by w przyszłym roku wiedzieć gdzie łowić i uważać na zaczepy – choć jak brzmi powiedzenie – “GDZIE PATYKI TAM WYNIKI”. Niski stan wody w rzekach nie przeszkadza kleniom i boleniom. Nie wiem czy to dobrze, ale kleń zaczął wypierać inne gatunki ryb (najbardziej żal pstrąga) i jest go coraz więcej. Jednak walory sportowe tej ryby są nie do przecenienia, jest rybą silną, mocno walczącą, a brania są naprawdę imponujące. Zobacz nasz artykuł -> Klenie jesienią W sierpniu łowiłem je na skórkę chleba. Tu polecam długą wędkę teleskopową o długości minimum 4-5m, a najlepiej bolonkę 6-7 metrową, kołowrotek o płytkiej szpuli z nawiniętą aż po kraniec szpuli żyłką 0,14 – 0,16 bez obciążenia i z dużym karpiowym haczykiem, koniecznie na krętliku, ponieważ wypuszczając zestaw z nurtem przytrzymujemy go palcem. Skórka chleba wtedy ma tendencje do obracania i skręca mocno żyłkę. Zestaw wypuszczamy w różne kamienie, pod zwalone drzewa, pod zwisające (choć przy tym stanie wody o takie miejsca dość trudno) nad rzeką krzewy i drzewa. Warto w takich miejscach przytrzymać na napiętej żyłce chlebek i tak poczekać nawet kilka minut – branie murowane. Dziwne to czasy nastały dla nas wędkarzy skoro w rzekach łatwiej złowić bolenia niż szczupaka. Duża rzeka odkrywa przy niskim stanie wody tysiące kamieni i głazów, między które wpływają ukleje. Bolenie tylko na to czekają i atakują je zawzięcie. Widok pędzącej torpedy na kilkunastu, a nawet na kilku centymetrowej wodzie wśród kamieni zapiera dech w piersi i przyprawia o szybsze bicie serca. Niestety ciężko jest poprowadzić woblera w takich warunkach, wtedy musimy poprowadzić go wzdłuż brzegu unosząc wyżej szczytówkę i choć nie jestem zwolennikiem szaleńczego kręcenia korbką kołowrotka musimy bardzo szybko przeciągnąć woblera w takim miejscu. Warto przyjrzeć się, w którą stronę uklejki uciekają, będziemy wtedy wiedzieć skąd drapieżnik atakuje. Jeśli nie widzimy potężnych ataków ryb to wcale nie znaczy, że nie możemy się pokusić o ich złowienie. Należy wtedy wolniej poprowadzić woblera, czasami nawet ryzykując zerwanie, opuścić go na dno na płytkiej wodzie i po kilku sekundach mocno, energicznie szarpnąć wędką i przez chwilę bardzo szybko zwijać – taki sposób może sprowokować nieżerującego bolenia do ataku, a nawet i pokusić się może szczupak. W sierpniu sumy brały wybornie, więc w ciepły wrzesień zapewne też będą aktywne, szczególnie w pierwszej połowie miesiąca. Wąsacze po spadku temperatury wody poniżej 20 stopni jako pierwsze z drapieżników poczują zbliżające się chłody i będą uganiać się za swymi ofiarami na całego by zmagazynować energię na nadchodzącą zimę. Najlepszą pogodą we wrześniu na suma będą słoneczne, ciepłe dni bez wiatru. Wraz ze spadkiem temperatury wody rzeka ożywa. Powoli zaczną się dobre brania sandacza, okonia i szczupaka. Niestety dla pstrągarzy to już koniec sezonu, ale do wszystkich poławiaczy tej bodajże najpiękniejszej ryby naszych wód apeluję o to by pojawiali się nad pstrągowymi rzekami. Kłusole nie śpią i tylko czekają na koniec sezonu pstrągowego by do końca wykłusować te już jakże nieliczne ryby. Wszelkie podejrzane osoby fotografujmy i zawiadamiajmy odpowiednie służby, które będą doskonale wiedzieć, co zrobić. JEZIOROWE OSTATKI Drapieżnik we wrześniu Dlaczego ostatki? Dlatego, że większość wędkarzy zacznie sięgać po spinningi w celu zapolowania na drapieżniki. Podobnie jak w rzekach tak i w jeziorach ryby buszują na całego. Znani mi karpiarze trochę narzekali na wyniki w poprzednich miesiącach, ale teraz powinni nasycić swe wędkarskie dusze. To ostatni czas na lina i karasia. Przy ciepłym wrześniu wielbiciele wschodów i zachodów słońca mogą liczyć na największe sztuki. Patelniane leszcze w głębszych partiach jeziora łapczywie zaczynają połykać białe i czerwone robaki. Choć o dużego dorsza w Bałtyku coraz trudniej to jednak polecam wyprawę do krainy Neptuna, bo nałowić się jeszcze można całkiem przyzwoicie, no i zawsze rejs starym kutrem w połączeniu z opowieściami pobudzającymi wyobraźnie przez starego szypra o pomarszczonym obliczu od morskiego wiatru, soli i słońca to wielka wędkarska przygoda. Wracamy do jezior – wrzesień to czas połowu upasionych dużych płoci. Tu już nie szukamy ich w okolicach trzcin, ale dalej i głębiej. Szukamy dna twardego, żwirowego lub piaskowego. Tam gdzie będzie dno muliste to raczej płoci nie połowimy. Te największe sztuki pływają w niedużych stadkach i po złowieniu kilku sztuk musimy poczekać, aż napłynie nowe stadko. Jeśli więc brania ustaną dorzucamy zanętę w postaci niewielkich kulek. Będzie to mieszanka kupionej zanęty bardzo dobrych firm na płocie z ziarnami pszenicy (są również dostępne w sklepach wędkarskich gotowe w opakowaniach 1kg) i owsianymi płatkami. Przynęta to białe robaki. Dobrze je mieć nad wodą w różnych kolorach i eksperymentować z kanapkami – duża płoć jest wybredna. Cuda może zdziałać pojedynczy kaster na haczyku. O kasterowej zanęcie pisałem w artykule Wędkarskie sztuczki TAJNA BROŃ NA PŁOCIE Płocie dziś łowi się na baty i tyczki przez coraz lepszych wędkarzy, którzy używają coraz to nowszych, skomplikowanych i precyzyjnych zestawów. Można jednak wypróbować stary sposób na płytsze 2-3 metrowe łowisko. Na żyłce głównej 0,12 – 0,14 montujemy piórko ogołocone z promieni (może być gęsie, gołębie itp.) pozostawiając tylko stosinę za pomocą silikonowych gumek zamontowanych z obu stron końców naszego “spławika”. Nie dajemy żadnego obciążenia – spławik po prostu leży na wodzie. Zacinamy wtedy, gdy drży lub odjeżdża. Aby rzucić dalej takim zestawem bez obciążenia należy użyć haczyka z długim trzonkiem i oblepić go gęstą, ściśniętą zanętą wraz z kawałkiem żyłki. Oprócz dalszych wyrzutów mamy dodatkowo atut w postaci precyzyjnego nęcenia. Warto spróbować. Długiego września, pełnego emocjonujących wędkarskich przygód Wam życzę. Zobacz co łowić w innych miesiącach .